W sferze emocjonalno – społecznej dziecka możemy obserwować obniżenie ufności we własne możliwości, co wpływa niekorzystnie na funkcjonowanie w życiu dorosłym. Wiele dzieci żyje w obawie przed reakcjami otoczenia na informacje o ich chorobie. W związku z tym, nie bez znaczenia jest środowisko, w jakim dziecko i jego rodzina funkcjonują na co dzień. Padaczka ma bowiem wpływ także na członków rodziny chorego tj. rodziców, rodzeństwo, dziadków i inne bliskie im osoby. Niekiedy konieczna okazuje się reorganizacja życia codziennego, rezygnacja z niektórych przyjemności itp.

Rodzice, chcąc ochronić dziecko przed zagrożeniami często przyjmują wobec niego postawy nadopiekuńcze. Jest to zrozumiałe, ale warto pamiętać, że ograniczanie samodzielności dziecka nie pozostaje bez wpływu na rozwój jego osobowości. Co za tym idzie, może ono później słabiej radzić sobie z wyzwaniami okresu dorastania i dorosłości.

Leczenie padaczki wiąże się z licznymi utrudnieniami i ograniczeniami (np. spowodowanymi niepożądanym działaniem leków, nawracającymi napadami itp.). Mimo to, literatura przedmiotu wskazuje, że dziecko powinno w miarę możliwości normalnie uczestniczyć w zajęciach przedszkolnych i szkolnych. Należy przy tym pamiętać, że mogą wystąpić trudności w radzeniu sobie ze stresem, który ze względu na chorobę może przyjąć większe nasilenie niż u dzieci zdrowych. Aby przeciwdziałać problemom w nauce, warto m.in.:

  • zorganizować dziecku odpowiednio czas na naukę
  • robić częste przerwy na odpoczynek
  • modyfikować sposoby przyswajania wiadomości szkolnych
  • zapewnić spokojną i przyjazną atmosferę

Dzieci z padaczką powinny uczestniczyć w zajęciach sportowych i rekreacyjnych po konsultacji z lekarzem specjalistą. Przy aktywnościach ruchowych, dziecku zawsze powinna towarzyszyć osoba, która wie o jego chorobie i potrafi mu pomóc w razie potrzeby. Rodzice powinni więc poinformować nauczycieli w przedszkolu i szkole o chorobie dziecka, czynnikach mogących wyzwalać napady, aktualnie przyjmowanych lekach, typowym przebiegu napadu i sposobie postępowania w przypadku jego wystąpienia.

Ważne jest, aby każde dziecko traktować indywidualnie. Zachęcać je do angażowania się w życie klasy i szkoły, a w miarę możliwości zdrowotnych stwarzać warunki do realizacji zainteresowań. Przede wszystkim, należy starać się, aby wychowanie i kształcenie przebiegało w poczuciu bezpieczeństwa i zrozumienia ze strony otoczenia.

Autor: Renata Ordon

Więcej na ten temat:

Jóźwiak S., One wśród nas. Dziecko z padaczką w szkole i przedszkolu. Informacje dla pedagogów i opiekunów, Centrum Metodyczne Pomocy Psychologiczno-Pedagogicznej, Warszawa 2009.